Related Collectible
Lore
Wspomnienie męstwa
„Oczywiście, że jestem ranny. Takie jest nasze przeznaczenie. Jesteśmy Strażnikami. Umieramy, aby inni mogli żyć”. – Reed-7
– Czymkolwiek jest, musimy się tego pozbyć.
Głos Amandy Holliday trzeszczy w komunikatorze. Reed-7 zerka na swojego Ducha, po czym podlatuje do Jastrzębia Holliday i kiwa do niej głową. Ustawia się za nią. Shayura i Aisha lecą za nim w ciasnym szyku.
Widzą wydostający się z Wędrowca promień światła, który jest jaśniejszy od słońca. W jego obecności przyrządy wariują. Systemy astrogacji nie potrafią go rozpoznać i rejestrują promień jako gwiazdę. Statek usiłuje oddalić się od promienia. Reed wyłącza autopilota.
– Przejdźcie na lot wolny, nawigacja siadła – nadaje do swojej drużyny ogniowej.
– Lot wolny – odpowiada Aisha przez komunikator.
– Jesteśmy tuż za tobą, dowódco szturmu – potwierdza Shayura.
Reed zaciska dłoń na manetce. – Holliday, wpuść nas.
– Szyk klina. Dajmy im popalić po staremu – Holliday wysyła wiadomość przez radio do drużyny ogniowej. Reed-7 przyśpiesza pod jej Jastrzębiem, wysuwając się na szpicę, podczas gdy Aisha i Shayura ustawiają się na flankach Holliday. Reed włącza celowanie ręczne, wywołując celownik na owiewce. Śledzi nim kształt trzymany w promieniu Wędrowca – nieprawdopodobną sylwetkę, która unosi się swobodnie w próżni.
Świadek jest niczym więcej jak okruchem ciemności przebijającym się przez białe pole, ale nawet z tej odległości Reed czuje na sobie jego spojrzenie. Zimny dreszcz przebiega mu wzdłuż kręgosłupa w chwili, gdy celownik namierza cel. Jego egzoumysł pulsuje wrażenio-pamięcią migreny.
Reed natychmiast zdaje sobie sprawę, że coś jest nie tak. Odwraca się do swojego Ducha. Jego Duch patrzy na niego, ale już jest martwy. Świat rozdziela się na plastry.
Podobnie
jak
on.
