Related Collectible
Lore
Wstęga solstycjum (majestatyczna)
Dziś byłam świadkiem ludzkiego rytuału, który długo uważałam za mit, a przynajmniej zjawisko przesadnie głęboko badane w stosunku do jego znaczenia kulturowego. Chodzi o przyjmowanie etanolu w celu wzbudzania euforii i świadomego ograniczania własnej zdolności do oceny sytuacji.
Gdy po raz pierwszy dowiedziałam się o tej praktyce, przeglądając dane w archiwach Techeunów, wydawało mi się to absurdalne. Po co stworzenie składające się w przeważającej mierze z wody miałoby z własnej woli spożywać substancję, która powoduje wydalanie cieczy z jego ciała? Jaki jest tego cel?
Dziś poznałam odpowiedź: „imprezowanie”.
W oparciu o moje obserwacje poczynione w pobliżu społecznych ośrodków dystrybucji etanolu mogę stwierdzić, że imprezowanie to wybitnie ludzka forma rozrywki. Podobna jest do wielu celebracji Eliksni – zebrań wspólnoty mających na celu wzmacnianie poczucia przynależności do grupy – jednak ludzka wersja obejmuje zbiorowe samozatrucie, niepodobne do niczego w społeczności Eliksni.
Wydaje się, że imprezowanie obejmuje luźno zdefiniowany zbiór zachowań: mówienie znacznie głośniej niż normalnie, doprowadzanie do częstszych kontaktów cielesnych, wydalanie częściowo strawionego pożywienia, chodzenie w dziwaczny sposób, wyrażanie tkliwości wobec innych, częstsze wybuchanie śmiechem, publiczne lamentowanie oraz skoordynowane wrzeszczenie do akompaniamentu uprzednio nagranych dźwięków.
Po zaobserwowaniu powszechnej konsumpcji etanolu w Ostatnim Mieście mogę z przekonaniem wysunąć wniosek, że to zachowanie jest zdecydowanie niewystarczająco dokładnie zbadane. Zamiłowanie ludzi do podtruwania samych siebie jest ogromne – to zdumiewające, że ich gatunek przetrwał tak długo.
Przyznaję, że ciekawią mnie zewnętrzne objawy spożycia etanolu, ponieważ nie mogą być tak straszne, jak się wydaje. Jednakże nie mam odwagi wziąć udziału w ludzkim imprezowaniu, gdyż nie mam pewności, czy Eliksni jest w stanie to przeżyć.
